Aandacht voed is een van de eerste regels in
de yoga.
Tijd gaat zo snel, soms zo snel dat ze aan ons voorbij lijkt te
gaan. Dat is wat we steeds maar horen en uiteindelijk ook zelf ervaren.
We
zoeken naar allemaal redenen waarom dit zo is in plaats van ons af te vragen of
het zo is. Aandacht voed is een van de eerste regels in de yoga. Dus door
ernaar te zoeken waarom de tijd zo snel gaat, voed onze aandacht het snel gaan
van de tijd. Herken je dat? Het is een prachtige lente dag je denkt: nu nog de
blaadjes aan de boom, als het warmer was konden we buiten zitten, blijft vast
niet lang zo mooi weer, regent het vast in het weekend…
Door al deze gedachtes
zijn we er helemaal niet aan toe gekomen om de dag, het moment zelf te ervaren,
zijn met de aandacht al weer ver vooruit.
Probeer eens een wandeling te maken en je te openen voor alle ervaringen
van de zon, wind, geluiden, alles om je heen zonder er een mening over te
hebben, puur gewoon alleen ervaren. Super moeilijk.
Het ervaren van het moment
heeft te maken met tijdsbesef. Je besef van de tijd heeft weer te maken hoe
snel of langzaam je de tijd vindt gaan.
Dat kennen wij ook allemaal, een feestje dat zo voorbij is, of wachten
op de trein waarin 10 minuten een uur lijken.
De vakantie waarin de eerste helft veel langzamer lijkt te gaan dan de
tweede en hoe ouder wij worden hoe sneller de tijd lijkt te gaan.
Al het
tijdsbesef is verbonden met het einde, van bijvoorbeeld vakantie of leven en de tijd die voor ons
ligt korte is dan die die achter ons ligt ontstaat er een soort tijdsdruk die
het tijdsbesef doet versnellen. Als wij het te druk hebben, te veel prikkels
opnemen, te gejaagd zijn verliezen wij het contact met het proces, streven in
te sterke mate naar de uitkomst, deadline en ervaren daardoor het proces, de tijd ertussen niet waardoor de
tijd als het ware gewoon aan ons voorbij gaat, onopgemerkt. Ik zou hier nog uren lang over verder kunnen
praten en omschrijven, zo als je herinneringen die te maken hebben met hoe je
tijd ervaart, je doelstellingen, wensen, gewaarwordingen, maar om dit blogje
niet over de 1000 woorden heen te drijven nu verder over hoe we invloed kunnen
hebben op het tijdsbesef.
De switch van doen
naar zijn
brengt ons in contact met stilte, in aanraking
met de bron van inzicht, creativiteit en vernieuwing. De essentie is niet: ik
denk, dus ik besta (cogito ergo sum), maar is: Iets ontstaat omdat ik geheel
aanwezig ben in het nu.
Het gaat dus
om de kwaliteit en de intentie van de aandacht die ik geef aan een situatie.
Open je zintuigen en ervaar, of beter wordt gewaar, dus zonder alles wat we
zien en ervaren meteen te overdenken, in te sorteren in de verschillende
hoekjes en vakjes van onze herinneringen, planningen, wensen of doelen, maar
gewoon ervaren omdat het zich nu voordoet.
Interessant is de zogenaamde theorie
van de U-curve. In de uiteinden van de curve, gevormd door de extreem
prikkelrijke of extreem prikkelarme periodes, vertraagt de tijd het sterkst.
Daartussen is de tijdsbeleving redelijk snel of langzaam. In het
kort kent de U-Curve drie belangrijke stappen:
1. Tot in het diepst observeren,
gewaar worden (zonder oordeel) van de situatie en beseffen dat ik deel uitmaak
van het geheel.
2. Met manas en buddhi, denken en denken vanuit het hart openen
voor situaties, voor de dag.
3. Handelen direct vanuit de inspiratie,
oplossingen zoeken met de intentie te blijven zoeken naar de positieve
kern. Uit onderzoek is gebleken dat er
baanbrekende inzichten zijn voortgekomen uit het proces van de U-curve.
De tijd gaat snel betekend dus dat we het nu niet
voldoende aandacht geven. Door bewuster van de tijd te leven en minder op te
klok te kijken maar door bewust te doen en te ervaren zal je zien ben je
voortaan overal misschien wel tien minuten te vroeg. Is de tijd dan sneller of
langzamer gegaan?
Adem, af en toe bewust drie keer volledig in en uit en
ervaar, en als je dan tijd hebt laat mij weten hoeveel tijd je nu hebt.
Lieve groetjes,
Caroline
